Dalie- królowe schyłku lata

Nareszcie pierwszy wpis ogrodowy!

Długo dumałam nad postem inauguracyjnym- zeszła mi cała wiosna i prawie całe lato. O zgrozo! Ale udało się i zapraszam Was na artykuł o moich daliach.

Dalie- cudowne kwiaty późnego lata i wczesnej jesieni. Najmocniej cieszą moje oczy w sierpniu i wrześniu, kiedy zasypują mój niewielki ogród kolorami. Początkowo wpis miał być o tulipanach, potem myślałam o różach, ale doszłam do wniosku, że jednak dalie zajmują w moim sercu specjalne miejsce i to im należy się pierwszeństwo.

Moja miłość do tych kwiatów nie obyła się jednak bez łez i rozczarowań. To nie był typowy strzał amora, przyprawiający o mocniejsze bicie serca i motyle w brzuchu. To było powolne poznawanie się, czasem foch, a czasem zachwyt i duma.

Pierwszą dalię kupiłam w sklepie ogrodniczym- była to taka dalia "no name", nie mam pojęcia w jakiej odmianie, ale miała ładne fioletowo-różowe kwiaty i tym mnie skusiła. Niestety po sezonie, kiedy dalie zetną pierwsze przymrozki należy je wykopać z ziemi i przechowywać w miejscu, w którym temperatura nie spada poniżej zera. I tutaj zaczęły się moje perypetie. Pierwsza karpa została umieszczona w kartonie i zasypana perlitem, a następnie całą zimę mieszkała sobie w garażu. Wiosną przeżyłam szok, bo okazało się, że bidulka zgniła i spleśniała... Także prekursorka przeżyła u mnie tylko jeden sezon. Nie zrażałam się i zamówiłam kolejne karpy- tym razem Vassio Maggos, White, Moonlight Time, Twilight Time i jeszcze kilka, których odmian nie pamiętam. W sezonie kwitły rewelacyjnie, ale kiedy przyszedł czas na ich wykopanie to zaczęłam ze stresu rwać sobie włosy, bo bałam się powtórki z mało śmiesznej rozrywki. Wzięłam się w garść i ochoczo wykopałam wszystkie karpy, a potem umieściłam je w kartonach z niewielką tylko ilością ziemi (po prostu nie otrzepywałam z niej karp jakoś dokładnie). Kartony schowałam na zimę do naszego pomieszczenia gospodarczego szumnie (i błędnie) nazywanego piwniczką. Wiosną okazało się, że karpy są lekko pomarszczone, ale ich ogólna kondycja była obiecująca. Ta misja zakończyła się sukcesem i dalie po przyspieszeniu pięknie zaczęły rosnąć. Także tyle o przechowywaniu.

Czy warto przyspieszać dalie?

Jeśli się ma ku temu warunki to jak najbardziej, bo wtedy zakwitną szybciej. Przyspieszanie dalii polega na ich szybszym wybudzeniu z zimowego snu, czyli na posadzeniu ich w donicy z ziemią, wystawieniu na promienie słoneczne i podlewaniu. Wtedy dalia zaczyna wypuszczać malutkie listki, z których potem rozwinie się łodyga, a na niej kwiaty. Cały problem polega na tym aby utrzymywać w miarę równą temperaturę, najlepiej ok 15-20 stopni. Absolutnie nie można wsadzać dalii do ogródka kiedy istnieje jeszcze ryzyko przymrozków- wtedy ich zgon jest gwarantowany. Początkowo więc trzymam je w donicach w domu, a z czasem przenoszę do szklarni. Niestety na noc znowu muszę je przetransportować do domu i tak w kółko. Tego procesu szczerze nie lubię. Jednak warto pamiętać, że nie jest on konieczny i można trzymać dalie w kartonach aż do połowy maja, a potem wkopać je bezpośrednio do ogrodu. Ale i tutaj nie może być zbyt słodko i kolorowo, ponieważ ślimory potrafią w jeden wieczór wszamać wszystkie młode przyrosty naszych roślinek. One mają ekstra ucztę, a my często stratę całej rośliny. Dlatego też przyspieszam dalie w donicach i kiedy wkopuję je do ziemi są już całkiem spore- ślimory też chętnie przychodzą na szamkę, ale nie czynią wtedy tak wielkich szkód roślinie.